9 Şubat 1978’de Ankara’da faşist cellatlar tarafından kurulan hain pusuda hayatını kaybeden Atilla Acartürk yoldaşı ölümünün 41. Yılında, Şerife annemizin ise aramızdan ayrılışının 4. yılında mezarları başında anmaya çağırıyoruz.
Atilla yoldaşın kardeşi Tülay Acartürk’ün hem Atilla yoldaşa hem de Şerife Anneye yazdığı şiiri yayınlıyoruz;
Atilla Acartürk 9 Şubat 1978
Şerife Acartürk 9 Şubat 2015
…annemizin koynunda yatarken
acılar ve özlem içinde
yaşamaya çalıştığımızın
anlatımı gözyaşlarını saklayarak
ne çok ihtiyaç var sana, yoldaşlara
ben de anlatabilseydim.
yıllar sizsiz geçtikçe
cesaretimizi yitirdik
korkularımızın arkasına saklanarak
anmalara katılmaktan,
katliamlara karşı çıkmaktan
çekindiğimiz korktuğumuz kadar
aydınlık yarınlara büyütemediğimiz
güzel yürekli çocuklarımızdan da mı
korkmaz olduk
yarınları yok çocuklarımızın
faşist düzene büyütmüşüz
bu düzen alıyor onları
yüreklerimizi tekrar tekrar
ateşte yakarak.
birlik beraberliği nerede kaybettik.
ne zaman yok ettik.
gittiğin günden bu güne
yürekler yanmakta
gözyaşı kanlara
kan, gözyaşlarına karışmakta
oysa,
sokağın başında gözlerin çakmak çakmak
elinde bayrağın
en büyük aşk sosyalizm sloganıyla
arkanda binler
-demirle çeliğe işler gibi işlediğimiz
ateş saçan gözlerimizle
çocuklar için gençlik için
daha doğmamışları düşünerek
barışa, halkların kardeşliğine
onurlu yaşama
insana düşman olanlara karşı
su damlaları gibi berrak umutlarınıza
ne oldu?
sözler hükümsüz, mücadele sokakta
faşizme karşı yollara çıkalım yoldaşlar- derdin
ne çok özledim
ne çok bekledim abim
anneler, evladının
soluğunu soluğunda taşırken yaşarlar
onları toprağa vermeden
toprağa girerler
yaşam, ölüm evlatlarının yüreğindedir
anlatımı annem abim
acıdan da ölünmüyor
küçükken daha mı cerasetli olunuyor abi
mücadele çığ gibi içimde
ben hala bıraktığın o küçük çocuğum abim.
Tarih: 9 Şubat 2019 Cumartesi
Saat: 12.30
Toplanma yeri: Karşıyaka mezarlığı 2 No’lu Kapı
Alınteri / Ankara